Een tuintje voor de bij.

Een tussenstap. 

Het zoeken naar 'vrije' ruimte binnen de school, het onderwijs. Ruimte waarin niet de doelen van het onderwijs bovenop liggen. Om meer ruimte aan eigen concepten en ideeën van de leerling te geven maken we een tuintje voor de bij. Maar ook de ruimte zoeken in verbinding en verbeelding, in het proces van de leerling, de leerkracht en ook in dat van mij als kunsteducator, op verschillende vlakken. 

Want, hoe ziet een tuintje voor de bij er eigenlijk uit? En waarom zouden we dat maken?

Leerlingen konden eigenlijk heel goed vertellen. Zo ontstond de verbinding van het voorgaande met waar we nu actie voor ontwikkelen. 

Dat het nodig was omdat er te weinig ruimte en voedsel voor de bij was. Dat wij, door te bouwen (gebouwen en snelwegen), gifstoffen en het maaien van de bermen veel te weinig ruimte gaven aan de insecten. En, dat als ze dood gingen wij bijvoorbeeld veel minder chocola zouden kunnen eten. Hoe minder bestuivers zoals de bij hoe minder gewassen die bestoven kunnen worden en dat heeft gevolgen voor onze voedselketen. 70 % Van ons voedsel is afhankelijk van de bestuiving. Wat kunnen we doen?

Ons bewustzijn wie we zijn en hoe we leven. Dat het altijd anders kan. Dus, een tuintje voor de bij vandaag. 

 

het kloppen van klei

Met de vorige les in ons achterhoofd waren de lijnen snel gelegd. Een bij heeft de bloemen nodig en die hebben we net bekeken. Het lokaal was omgetoverd tot atelier, lekker veel spulletjes om te onderzoeken, te ontdekken, om mee te spelen en vormen mee te maken. 

In plaats van een andere ruimte begreep ik dat de leerkracht ook best nog wel moest zoeken naar verhoudingen in het lokaal. Dat gaf mij ook ruimte. En door het verhaaltje van de leerlingen, deze ruimte en de spullen van het tuintje kreeg de leerkracht ook meer herkenning in het proces van de afgelopen weken. En door haar inzicht kreeg ik inzicht dat zij de processen [nog] niet herkende. Er gebeurde wat in de ruimte!

 

Proberen en herinneren hoe die lange blaadjes 

ook alweer om dat midden zaten

    

We zitten allebei in de ruimte tussen de leerlingen en doen mee. Onder het werken hebben we gesprekjes. Over het materiaal en de bloemen, over ideeën en gedachtes.

Doordat we actief deelnemen werken we naast elkaar vanuit onze eigen rol en zijn in dialoog met elkaar in wat er op dat moment gebeurt. Ervaren van het moment.

En toch valt me op, bij het bekijken van de filmpjes later, hoe suggestief ik zelf ben in mijn vragen stellen. Waar je onbewust toch het beeld dat jezelf hebt, je eigen cultureel bewustzijn, bij een bijentuintje, inlegt.