B here

Naaiflow. De laatste lesdag, half mei gaan we verder. Vandaag gebruikten we beide ruimtes. In ruimte twee had ik een drukruimte gecreëerd en in de klas maakte ik een naaiatelier. Door in de ruimte als kunsteducator ook de ruimte in te nemen ontstond ook ruimte voor de leerling en de leerkracht. Vanuit die rol de ruimte in te nemen en elkaar daarin te ontmoeten gaf een enorme fijne flow!   De plantjes doen het bij mijn schoonvader en vader opperbest, ik ben benieuwd. Ons eigen teel experiment is mislukt, ik ben blij met mijn vaders! De vloer lag vol met stof. Leerlingen konden na een korte uitleg zelfstandig een tasje in elkaar maken. Kleur, grootte en soorten stof waren helemaal vrij. Je mocht alles gebruiken wat nodig was. Door deze ruimte kon de leerling zelfkeuzes maken, elkaar helpen en in verbinding raken, betrokken raken.      Zelf meten, voelen, passen en naaien en dan nog begrijpen hoe het in elkaar zit als je eindelijk mag omdraaien. Dan is het ineens een tasje om aan een lant

Red de bij! Afgelopen week was het laatste lesgedeelte in april.  Naar aanleiding van ons onderwerp maken we actie; Red de bij! Maar hoe doe je dat eigenlijk? Actieplannen maken? Een vraag ligt al bij Radio Drenthe, een belletje naar het Dagblad van het Noorden is ook gedaan. Maar in onze buurt, hoe maken we het zichtbaar? Een antwoord hierop zijn de posters die we vandaag gemaakt hebben.  Na een korte uitleg wat een poster is en met elkaar vaststellen wat belangrijke functies van een poster zijn, begonnen we. Een poster moet duidelijk zijn. Dus de kreet als 'Red de Bij' is lekker kort en krachtig. De vormen moeten herkenbaar zijn en iets met de bij te maken moeten hebben. Er was voor de leerling voldoende ruimte om binnen de technieken en de opdracht zelf te onderzoeken en uit te proberen. Te experimenteren en zelf te beslissen.   De technieken en de mogelijkheden sloten aan, boden een kader en toch ruimte. Na de achtergrond gemaakt te hebben gingen we sjablonen maken. Ondanks

 Een tuintje voor de bij. Een tussenstap.  Het zoeken naar 'vrije' ruimte binnen de school, het onderwijs. Ruimte waarin niet de doelen van het onderwijs bovenop liggen. Om meer ruimte aan eigen concepten en ideeën van de leerling te geven maken we een tuintje voor de bij. Maar ook de ruimte zoeken in verbinding en verbeelding, in het proces van de leerling, de leerkracht en ook in dat van mij als kunsteducator, op verschillende vlakken.  Want, hoe ziet een tuintje voor de bij er eigenlijk uit? En waarom zouden we dat maken? Leerlingen konden eigenlijk heel goed vertellen. Zo ontstond de verbinding van het voorgaande met waar we nu actie voor ontwikkelen.  Dat het nodig was omdat er te weinig ruimte en voedsel voor de bij was. Dat wij, door te bouwen (gebouwen en snelwegen), gifstoffen en het maaien van de bermen veel te weinig ruimte gaven aan de insecten. En, dat als ze dood gingen wij bijvoorbeeld veel minder chocola zouden kunnen eten. Hoe minder bestuivers zoals de bij hoe

B here ons beeld van de wereld Red de Bij Vorige week zagen we dat iedereen de verbeelding een huis op papier met een stift een eigen vorm en invulling gaf.  We zagen dat het beeld van onze verbeelding van een huis eigenlijk een grotendeels gezamenlijke vorm heeft. Soms hebben we onbewust met elkaar bepaald dat dat de vorm voor een begrip is.   Eigenlijk geldt dit voor een heleboel dingen in hoe we wonen, hoe we leven en hoe we dingen doen. En ook over ons idee hoe de wereld in elkaar zit, hoe het zou moeten. Maar kan het ook anders?   Want één van de nadelen van die beelden die we hebben over hoe het zou moeten zijn of is, is dat het niet altijd klopt. Want er zijn altijd andere manieren. En vragen helpen daarbij. Ik zette een 1 op de vloer in de ruimte van de klas, direct volgde de vraag waar de 2 was. Waar gingen de stippellijnen heen? Wat was daar? Wat gingen we doen. Het concept van de 1 in de ruimte suggereert een vervolg.  In de eerste ruimte startte we met bloemen. We kennen ze